Τα γεγονότα: Η 14χρονη Μαλάλα είναι μια μαθήτρια που ζει στην Mignora του Πακιστάν, σε μια περιοχή που την εξουσιάζουν οι Ταλιμπάν, οι οποίοι έχουν βομβαρδίσει τα σχολεία της περιοχής και έχουν απαγορεύσει στις γυναίκες το δικαίωμα στην μόρφωση, ακόμα και να πηγαίνουν στην αγορά. Η Μαλάλα, με την υποστήριξη του πατέρα της, έδωσε πολλές συνεντεύξεις για να κάνει γνωστό το πρόβλημα της περιοχής της και πολλοί διεθνείς οργανισμοί στήριξαν την προσπάθεια της να υπερασπιστεί το δικαίωμα των κοριτσιών στην μόρφωση. Οι Ταλιμπάν την απειλούσαν συνεχώς για να σταματήσει μέχρι που στις 9 Οκτωβρίου την πυροβόλησαν 2 φορές στο κεφάλι, μέσα στο λεωφορείο στο οποίο βρίσκονταν μαζί με άλλα παιδιά. Οι αντιδράσεις και οι καταδίκες της πράξης αυτής ήταν πολλές. Η Μαλάλα μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Μ. Βρετανίας, και η κατάστασή της παραμένει κρίσιμη. Αστυνομικοί είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια της, καθώς οι Ταλιμπάν έχουν δηλώσει οτι κάποια στιγμή θα την σκοτώσουν. (το κείμενο στο οποίο δουλέψαμε, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)
Τα συναισθήματα: αισθανόμαστε οργή και θυμό για την εξέλιξη αυτής της ιστορίας, όπου ένα κορίτσι διεκδίκησε πράγματα αυτονόητα και οι Ταλιμπάν προσπάθησαν να την σκοτώσουν. Αγανακτούμε με αυτές τις παράλογες και ακραίες πράξεις βίας των Ταλιμπάν. Θαυμάζουμε το θάρρος της Μαλάλα κι αισθανόμαστε ανακούφιση όταν διαπιστώνουμε ότι πολλοί διεθνείς οργανισμοί, πολιτικοί, αλλά και απλός κόσμος την στηρίζει στην προσπάθεια της. Φυσικά στεναχωριόμαστε για την επικίνδυνη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η υγεία της.
Πιθανοί κίνδυνοι: Βλέποντας την κατάληξη της προσπάθειας της Μαλάλα, πολλοί μπορεί να δειλιάσουν να διεκδικήσουν μόρφωση για τα κορίτσια στο Πακιστάν γιατί θα φοβηθούν για την ζωή των ίδιων και της οικογένειας τους. Όταν η αντίδραση σε ένα τέτοιο καθεστώς σταματήσει να υπάρχει, τότε αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται στο μέλλον.
Θετικά σημεία: Ένα θετικό σημείο είναι ότι υπάρχουν στο Πακιστάν άνθρωποι οι οποίοι διεκδικούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής γενικά αλλά και ειδικότερα για τις γυναίκες. Επίσης πολύ θετικό είναι ότι διεθνείς οργανισμοί, πολιτικοί, διάσημοι ηθοποιοί και τραγουδιστές αλλά και απλός κόσμος υποστηρίζει τις προσπάθειες της Μαλάλα να αλλάξει η κατάσταση στο Πακιστάν. Όσο πιο γνωστό γίνεται ένα πρόβλημα παγκοσμίως, τόσο πιο πιθανό είναι βρεθεί λύση.
Εναλλακτικές λύσεις: οι παγκόσμιοι οργανισμοί που είναι υπεύθυνοι για τα δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών (Unesco, Unicef, O.H.E κ.α) πρέπει να επέμβουν πιο άμεσα και αποτελεσματικά σε χώρες που τόσο βασικά δικαιώματα, όπως αυτό της πρόσβασης στην εκπαίδευση, καταπατούνται απροκάλυπτα.
Συμπεράσματα – κρίσεις: Στα καθεστώτα των Ταλιμπάν οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα και αντιμετωπίζονται λίγο πολύ ως υπηρέτριες χωρίς δικαιώματα (στην καλύτερη περίπτωση) ή πράγματα. Ο φόβος για την ζωή τους είναι το μόνο συναίσθημα που τις κυριεύει, γιατί σε οποιαδήποτε περίπτωση θα κατηγορήσουν και θα τιμωρήσουν αυτές, τις περισσότερες φορές μάλιστα άδικα. Συχνά ακούμε και διαβάζουμε για περιπτώσεις γυναικών σε ανατολικά καθεστώτα που έμειναν έγκυες από βιασμό και τιμωρήθηκαν γιατί έμειναν έγκυες εκτός γάμου. (!)
Και στην Ελλάδα, μέχρι την δεκαετία του 1950 περίπου, δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο. Η διαφορά όμως ήταν ότι δεν απαγορευόταν από την κυβέρνηση (και σίγουρα δεν βομβάρδιζαν τα σχολεία για να τα γκρεμίσουν) απλά η καθιερωμένη αντίληψη ήταν ότι τα κορίτσια έπρεπε να ασχολούνται μόνο με τις δουλειές του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών. Πολλοί μάλιστα πατεράδες της εποχής δεν άφηναν τις κόρες του να συνεχίσουν στο Γυμνάσιο γιατί φοβόντουσαν μήπως «ξεστρατίσουν» και αποκτήσουν άλλα ενδιαφέροντα εκτός της δημιουργίας οικογένειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου